...گفتِ بی گو

گفتن های مسکوت و نگفتن های ملفوظ

در شب های بی خوابی شعری گفتم !!!

 

این روزها تمام جهانم عوض شده ست

                                                              حسم٬  دلم ٬ کلام و زبانم عوض شده ست

لبخند های کوچک ِ دلگیر می زنم

                                                              لبخند هم به روی لبانم عوض شده است

از درد دل ٬ به درد سر عقل می رسم

                                                               انگار مرکز سرطانم عوض شده ست

قلبم چقدر ساکت و محتاط می زند

                                                              شاید تپش تپش ضربانم عوض شده ست

دیگر به راز عشق کسی بسته نیستم

                                                             اسرار آشکار و نهانم عوض شده ست

آیینه ها همیشه مرا پیش می کشند

                                                             تاکید می کنند ٬ بدانم عوض شده ست ...

دیگر " همان  " همیشه ی هر روز نیستم

                                                            من " این " شدم چرا که " همانم " عوض شده است

من از تمام خاطره هایم بریده ام

                                                            چندی ست روزگار و جهانم عوض شده است

 

پ.ن : بالاخره شعر گفتم بعد حدود ۴ ماه !

پ.ن ۲: یک شب هم که خواستم زود بخوابم نشد  (در بســـتر ســیلاب وقتــی خانه می سـازی

                                                                     روزی اگـر ویران شــود تقصــیر طوفان نیست )

 

یا علی

 

منی که بی " ه " تانیث سبز اگر بودم                 نشسته بود دلم توی لقمه ی نانت...

 

 

 

 


+ نوشته شده در  سه شنبه ششم مرداد ۱۳۸۸ساعت 2:1  توسط  آرزو و ریحانه  |